Slotblog Proefhotelavontuur Rianne, Michiel & kids

Wat bijna niemand afgelopen zomer had verwacht, is toch gebeurd: wintersportvakanties in 2020/2021 gaat niet door. De Corona pandemie gooit roet in het eten: we moeten met z’n allen een jaartje overslaan. Helaas betekent dit ook dat het winter-proefhotel-avontuur van Rianne en Michiel niet doorgaat. Hoe kijk ze hier tegenaan? En hoe blikken ze terug op hun Proefhotelavontuur?

Waarom zijn jullie dit avontuur nog een keer aangegaan? Wat wilden jullie leren en ervaren?

Michiel: Het Proefhotel van afgelopen zomer was een groot succes. We hebben het ongelooflijk naar onze zin gehad. De kinderen vonden het geweldig en hadden iedere week opnieuw aansluiting bij de kinderen van onze gsten. Wij zagen onze droom van een ‘eigen’ gastenverblijf in de bergen in vervulling gaan. Het Proefhotel in Rauris is echt een magische plek. Zo magisch, dat we het ook wel eens in winterse pracht wilden zien. En ervaren.

Rianne: Ja, de zomer was top. Maar ik heb een zwak voor winters in de bergen, die koude vrieslucht in je neus, het prachtige witte decor. Daarom wilde ik ook heel graag een keer ervaren hoe een Winter Proefhotel zou zijn. Gasten die na een lange dag in de gezonde koude berglucht terugkeren naar “ons” hotel, waar de glühwein en warme choco klaar staan. En die ’s avonds aanschuiven in de stube voor een heerlijke maaltijd. Eén en al genieten en vrolijkheid, daar hadden we super zin in.

Hoe kijken jullie terug op de voorbereiding van de winter Proefhotelweken?

Michiel: Na afronding van de zomer (en een paar weekjes wat rustiger aan doen) gingen we over tot de voorbereidingen voor de winter. Gelukkig hadden we flink wat ervaring opgedaan in het voorjaar en hebben we toen ongelooflijk veel geleerd van Hans en Nel. We pakten dus in feite de draad zo weer op. Ik ging lekker aan de slag met datgene wat ik zo leuk vind, het avondeten. Ik was in september al aan het zoeken naar ideeën voor een wintermenu. En we zaten erover te denken om een kerstdiner te organiseren, met een extra gang en iets meer aankleding. Ik had daar allerlei zalige ideeën voor bedacht. Die ook nog eens realiseerbaar zouden zijn in de Proefhotelkeuken. En voor zo’n 35 mensen. Ik had er zin in!

Rianne: Je hoort het, we gingen meteen aan de slag alsof er geen dreiging van Corona bestond. We waren optimistisch. De zomer was immers ook gelukt. Dus waarom zou de winter niet door kunnen gaan? Al voor de zomervakantie kregen we de eerste winterboekingen en dat ging in september vrolijk verder. Ook een paar van onze zomergasten zouden in de winter terugkeren. Wat een mooi compliment! Onze gasten waren blijkbaar net zo positief gestemd over de wintervakanties als wij. Dat was fijn om te merken. Dat gaf ons energie. Net als iedereen wilden we zo graag naar de sneeuw. En ondertussen hadden we ook weer 2 enthousiaste meiden gevonden die ons in de winterweken zouden komen helpen.

Covid-19: hadden jullie daar nog rekening mee gehouden?

Michiel: Ergens in ons achterhoofd bleef het Coronaspook natuurlijk wel aanwezig. Je hoorde en las wel dat het hier en daar weer slechter ging en dat er weer (beperkte) brandhaarden ontstonden. Toen kwamen de eerste maatregelen in oktober zowel in Nederland als in Oostenrijk. De regeringen waren er op tijd bij en nú in lockdown gaan zou  betekenen dat de pistes en gastenverblijven met Kerst open konden. Zo positief stonden wij (en velen met ons) er in.

Rianne: Net als in de zomer hebben we extra maatregelen moeten treffen. Voor als het Proefhotel gewoon door zou gaan. In de zomer was het nog voldoende om schermen op de eettafels te plaatsen en ontsmettingsmiddelen voor de gasten op te hangen. Maar voor de winter hebben met elkaar besloten van 8 naar 6 gezinnen te gaan om binnen wat meer afstand te kunnen garanderen.  Best een lastig besluit, omdat we nu minder mensen blij konden maken met een verblijf bij ons. Maar wel de meest veilige manier voor iedereen.

Maar toen?

Michiel: Toen, in het najaar, kwam er een persconferentie die ik nooit meer zal vergeten …

Rianne: Premier Rutte zei toen ineens dat reizen tot half januari afgeraden werd. Ga niet op reis, boek geen vakantie, zei hij. Dat kwam als een donderslag bij heldere hemel. Niets wees er op dat moment op dat de nieuwe Corona golf niet snel voorbij zou gaan. Voor ons gevoel was deze mededeling van Rutte veel te voorbarig. We wilden eerst de resultaten van de maatregelen wel eens afwachten, net als vele wintersporters, denk ik. Maar ja, het hoge woord was er in feite al uit.

Michiel: Het was een bittere pil, maar de mededeling van Rutte gaf wel de doorslag. Reizen naar het buitenland in de kerstvakantie zou niet mogelijk zijn. Misschien wel te doen, maar moreel niet te verantwoorden en wellicht zouden er allerlei hindernissen worden opgeworpen, zoals inreisverboden, grenscontroles, verplichte Covid-tests, en zelfs quarantaines bij aankomst in Oostenrijk en bij terugkomst in Nederland. Voor ons zouden deze maatregelen niet te doen zijn (toen leek het er nog op dat de kinderen naar school konden gaan). En wij vermoedden voor onze gasten evenmin.

Rianne: We konden toen niet anders dan de kerstvakantie annuleren.

Maar gelukkig hadden jullie de krokusvakantie nog …

Rianne: Zeker. Onze focus lag al snel op de weken in februari. We namen geen tijd om verdrietig te zijn over de geannuleerde kerstvakantie. Het was jammer, maar we hadden nog iets om naar uit te kijken. De krokusvakantie zat al volgeboekt, met twee weken telkens 6 gezinnen, met kinderen van allerlei leeftijden.

Michiel: Ja, wel jammer van het kerstdiner…

Rianne: Maar ja. Een nieuwe persconferentie, en nog één. Het werd ons al snel duidelijk dat het negatieve reisadvies, of het reisverbod, zoals wij het zagen, verlengd zou worden tot na de wintersportvakanties. Net als in de kerstvakantie zou het onmogelijk zijn om het Proefhotel in de krokusvakantie te openen. Hier waren we wel even stil van …

Michiel: Ineens hadden we geen tweede kans meer. Einde Proefhotel. Onze gloednieuwe ski- en boardspullen staan nog bij Hans en Nel te glimmen. 

Jullie zijn anderhalf jaar bezig geweest met het Proefhotel. Wat is het meest lastige wat jullie hebben meegemaakt?

Michiel: Een paar maanden geleden zei ik nog dat de eerste week van het Proefhotel in de zomer echt zwaar was. Dat zou de eerste week in de kerstvakantie ongetwijfeld weer geworden zijn. Maar wat valt dat in het niet bij het afzeggen van het winterhotel. Wat had ik graag willen buffelen die eerste week. Door de sneeuw naar de supermarkt, koken voor 35 mensen, roosters maken, voorraden beheren. Zwaar, maar wel leuk. De teleurstelling dat het niet doorgaat is echt groot.

Rianne: Dat vond ik ook hoor. Maar ik besef ook heel goed dat we geen keuze hadden. De keuze was al voor ons gemaakt. Dat maakt het aan de ene kant iets makkelijker. Gelukkig hadden onze gasten ook alle begrip voor dit besluit. Maar het blijft wel knagen. Gisteren zouden we onze laatste wintergasten uitgezwaaid hebben. Afgelopen 2 weken heb ik regelmatig gedacht: “Hoe zou het zijn geweest, welke leuke gasten hadden we ontmoet?” En ’s ochtends als ik de ontbijttafel dek, denk ik regelmatig “eigenlijk had ik nu het ontbijt voor 30 mensen in het Proefhotel moeten (en willen!) maken”. Het geeft me een gevoel van gemis.

Hoe kijken jullie terug op dit deel van jullie avontuur?

Michiel: Toch wel met een goed gevoel. Het was mooi om een doel te hebben en om met zo iets geweldigs bezig te zijn. Terwijl de dagen in het najaar korter werden en de temperatuur buiten daalde, haalden wij veel energie uit het Proefhotel. We waren al aan het aftellen tot de kerstvakantie. Achteraf denken we af en toe: ‘Hadden we in de zomer maar nóg meer beseft hoe bijzonder dit was, het met elkaar runnen van het Proefhotel’. We hebben er geen moment bij stil gestaan dat de wintersport niet zo kunnen doorgaan. 

Rianne: Ik had zelfs al een vlucht naar Salzburg geboekt, omdat ik een week voor de komst van de gasten al in het hotel aan de slag zou gaan, samen met onze personeelsleden.

Rianne: Ja, dat is waar. Wij zijn niet de enigen die balen dat het Proefhotel niet doorgaat: onze gasten, de 2 teamleden, onze kids moeten deze belevenis allemaal missen. En ook Hans en Nel vinden het ontzettend jammer. 

Hoe kijken jullie naar de toekomst?

Michiel: Tsja, goeie vraag. Geen Proefhotel dus. Maar wat wel? Het smaakte in ieder geval naar meer.

Rianne: We zijn ons aan het bezinnen op wat we willen gaan doen. Dat de bergen blijken lonken, is duidelijk. We zouden heel graag iets in de bergen willen beginnen, maar we willen op dit moment de kinderen niet uit hun omgeving weghalen. Een permanent vertrek uit Nederland zit er op dit moment nog niet in.

Michiel: Maar een parttime constructie, zoals met het Proefhotel, is natuurlijk wel een idee. We zijn aan het broeden. 😉

We hoopten, toen we dit avontuur begonnen, dat het een echt gezinsavontuur zou worden. En die wens is zeker uitgekomen, voor ons allemaal. Een geweldige ervaring en herinnering om nooit te vergeten!

Warme groet,

Rianne, Michiel
Pepijn, Julie, Tess
Pip