Terug in Nederland…
We wisten dat het runnen van het Proefhotel met mijn hernia niet makkelijk zou worden. Maar dat ik – Patrick – eerder terug zou moeten keren naar Nederland, dat hadden we niet gehoopt…
Hernia
Helaas heb ik eind januari in het SneeuwBelevenisWeekend een flinke terugslag gekregen. Ik was herstellende van mijn hernia, maar merkte dat mijn rug helaas nog niet zo belastbaar was als ik had gehoopt. Na het SneeuwBelevenisWeekend hebben we alle zeilen bij gezet om toch op tijd fit te zijn voor de SneeuwFamilieWeken. Vol goede moed zijn we vorige week maandag naar Rauris vertrokken om ons voor te bereiden voor de SneeuwFamilieWeken. Ik wilde heel graag, maar als snel bleek dat het gewoon niet ging.
Op tijd terugkeren
Dit deed me denken aan een uitspraak die voor iedereen van belang is die de bergen in trekt:
‘Een goede alpinist weet wanneer het verstandig is om terug te keren…’
Zo wandelen we een aantal jaar terug onder een heerlijk voorjaarszonnetje over een prachtige route. Maar hoe verder we komen, hoe meer sneeuw we op ons pad vinden. Als op enig moment ook de voetstappen van een eerdere wandelaar niet meer kunnenen vinden en we bij een steile oversteek van een bevroren watervalletje uitkomen, keren we om. Ondanks dat we zo’n 100 meter verder het pad zien liggen waar we moeten zijn. Het is weliswaar 10 kilometer teruglopen, maar het is goed.
Je moet in de bergen niet over je grenzen heen gaan.
Een laatste blik
Ook bij het runnen van een gastenverblijf en het Proefhotel geldt deze metafoor: je moet je grenzen kennen. Al vind ik dat verrekte lastig… Met pijn in mijn rug en benen, maar vooral in mijn hart, heb ik afgelopen dinsdag afscheid genomen van de gasten, het Proefhotelteam en van mijn Mirjam. Ik heb afgelopen dinsdag samen met Hans de trein naar Nederland genomen om hier in een meer rustige omgeving te kunnen herstellen. Ik voelde dat het nodig voor me was dat er iemand met me meereisde en het was heel fijn dat Hans erbij was.
Gelukkig heb ik de eerste SneeuwFamilieWeek op maandagavond nog kunnen afsluiten met de lantaarnwandeling met de gasten. Een prachtige wandeling onder een heerlijke sterrenhemel, met een wijds uitzicht over het Raurisertal. Eén van de dingen waarom ik mijn hart aan Oostenrijk heb verpand: de bergen.
Ondertussen in Nederland…
Ondertussen ben ik weer een paar dagen thuis en ik merk dat het voor Mirjam extra hard aanpoten is. Ik probeer waar mogelijk op afstand dingen te doen, maar dat is best lastig. Ik weet dat ze kan steunen op een goed team en dat Hans & Nel ook een flinke stap extra zetten.
Ik ben op afstand bij het team en de gasten in het Proefhotel. En ik hoop snel weer fit genoeg te zijn om de bergen in te kunnen trekken…