Ik ben in Oostenrijk aangekomen!
Er was eens een meisje die als stewardess de wereld had gezien en die bijna haar hele leven in Amsterdam had gewoond. Op een dag besloot zij om haar droom te leven en huis en haard te verlaten, in haar auto te stappen en te vertrekken naar Oostenrijk. Om te ontdekken of ze daar een nieuw bestaan zou kunnen gaan opbouwen…
Dat meisje, inmiddels vrouw, ben ik: Caroline. Anderhalve week geleden, op 31 oktober om 7.15 uur ‘s ochtends, stap ik in mijn auto, word ik uitgezwaaid door mijn beste vriendje en vertrek ik voor minstens 6 maanden naar het land van de bergen waar ik zo van houd: Oostenrijk.
Scheurpijn en plakpret
Ik rijd met tranen in mijn ogen mijn straat uit. Daar ga ik dan, op weg naar een land dat ik ‘ken’ van vakanties.
Echter ben ik nu niet onderweg naar een vakantie, maar op weg naar het verwezenlijken van mijn droom: het runnen van een B&B in Oostenrijk. Mijn vrienden en alles wat vertrouwd is, laat ik achter. Ik noem het scheurpijn en plakpret.
Gedag zeggen, goede gesprekken, heel veel knuffelen en intens dankbaar
Onderweg denk ik terug aan de afgelopen weken die in het teken stonden van gedag zeggen, goede gesprekken en heel veel knuffelen. Wat voel ik mij geliefd en wat ben ik intens dankbaar voor de geweldige vriendschappen die ik heb. Er wordt gespeecht, ik heb een geweldig bord met foto’s aan dierbare herinneringen gekregen, ik ben ultiem verwend met cadeaus en etentjes, er is een traantje weggepinkt en er zijn survival pakketten gemaakt. Mooier had ik het mij niet kunnen en durven wensen.
De aankomst
Na een voorspoedige reis kom ik aan in Gmünd, Karinthië. Hier heb ik voor een maand een huis gehuurd zodat ik de omgeving, waar ik graag mijn B&B wil runnen, goed kan verkennen. Het is dan best even gek en wennen om in je eentje een huis binnen te stappen dat je niet kent. Maar een goede nachtrust en de Billa – de lokale supermarkt – te hebben bestormd, ziet de wereld er meteen een stuk vrolijker uit.
De paden op en de lanen in
Hoogste tijd dus om de omgeving te gaan verkennen en rond te kijken. Het is hier oprecht sprookjesachtig, de bergen, de bomen met hun herfstkleuren en de meren waar een magische damp vanaf komt. Het is een feestje om hier tot rust te komen en even niets te ‘moeten’.
Dat de wifi de afgelopen dagen niet meewerkte heeft trouwens zeker bijgedragen aan mijn zen-modus. Vanaf vandaag zijn de rooksignalen verleden tijd en heb ik weer contact met de buiten wereld.
Mijn droomhuis
Inmiddels heb ik een aantal huizen bezichtigd en ben ik stiekem al een beetje verliefd op 1 huis. Het is een huis op een magische locatie en potentie met uitzicht op een meer. Er moet echter nog wel het een en ander aan gebeuren en de prijs mag ook best iets minder. Ik heb gelukkig de tijd en als het meant to be is dan horen jullie het uiteraard!
Maar de belofte die ik mijzelf heb gemaakt is om pas na mijn Proefhotelavontuur een beslissing te nemen over de aanschaf van een huis.
Want eerst…
Want voordat ik een huis wil kopen, ga ik eerst in de voorjaarsvakantie van 2019 drie weken lang ervaren hoe het is om een hotel te runnen. Het zal hard werken worden, want het Proefhotel is al bijna helemaal volgeboekt. Maar zonder gasten heb ik niets te oefenen. Dus kom maar op!
Warme groet,
Caroline
PS: Wil je naar het Proefhotel komen? Ik heb alleen nog een paar kamers beschikbaar van 16 februari t/m 23 februari [regio NOORD]. Wil jij die onvergetelijke en magische wintersportvakantie met je kinderen en wil je besmet raken door mijn passie voor gastvrouwschap :-), kijk dan even op Proefhotel.nl.